Na een korte pauze is het weer tijd voor een nieuwe replica, deze keer heb ik weer besloten een Lightsaber hilt te maken, en wel een die een flinke geschiedenis heeft. Rey’s Lightsaber. Het lightsaber dat ooit door Anakin Skywalker gemaakt werd, door Obi-Wan Kenobi doorgegeven werd aan Luke Skywalker die het vervolgens verloor op Bespin. We weten nog niet hoe Maz Kanata er daarna aan kwam, maar zij zorgde dat hij uiteindelijk bij Rey terecht kwam.
De oorspronkelijke prop is niet heel veel meer dan een oude Graflex camera flitser, zo eentje die je vaak in oude tekenfilms ziet. Het hilt is het handvat van de flitser, de dikte hiervan werd bepaald door de dikke batterijen die er in gingen, die dikte is echter perfect voor het hilt van een zwaard. De emitter, waar de lichtstraal uit komt is waar oorspronkelijk de lamp en reflector in geklikt werden. Onderaan het handvat werden wat rubberen strips geplakt om Mark Hamill, en later Hayden Christensen, wat meer grip te geven en het geheel er minder als een ouderwetse flitser uit te laten zien.
Voor dit lightsaber zijn her en der ontzettend veel 3D modellen te vinden, maar net als eerder met de Thermal Detonator voldeden geen van deze modellen aan mijn eisen. Mijn belangrijkste eis was dat het Rey’s Lightsaber moest worden, het hilt dat we in The Force Awakens zien. Want net als met vele andere props zag ook dit lightsaber er in elke film een klein beetje anders uit. En zelfs per film zijn er meerdere varianten. Voor de TFA versie waren niet heel veel modellen te vinden, en de modellen die ik wel kon vinden waren niet accuraat genoeg of moeilijk om fatsoenlijk te printen. Dus de enige optie was om het hele ontwerp zelf te maken, een uitdaging waar ik nooit voor terug deins.
Alles bij elkaar komt dat er in het echt ongeveer zo uit te zien, 22 grote en kleine onderdelen. Alles past in principe in één keer op het printbed van de Wanhao Duplicator i3, hoewel in de time-lapse te zien is dat ik bijna alle onderdelen los geprint heb om zo de prints in wat makkelijkere print tijden te verdelen en ik zo voor alle modellen de instellingen wat preciezer af kon stellen.
Alle onderdelen passen perfect in elkaar en zijn eenvoudig vast te klemmen zonder dat ik bang hoef te zijn dat het uit elkaar valt. Op de grips onderin na, die moeten na het verven met lijm vast geplakt worden en daarna zal er door elk een boutje gedraaid worden.
De printplaat die op enkele foto’s te zien is komt uiteraard niet uit de printer, dat is een gesoldeerde printplaat die ik van Bradley Lewis van Slothfurnace gekocht heb. Dit geeft aan het einde van de rit toch een veel beter resultaat dan een geprint en geverfd exemplaar.
Het originele lightsaber is van metaal gemaakt, wat betekent dat het extreem glad en glanzend is, als ik hetzelfde effect wil bereiken zullen ook mijn prints zo glad mogelijk moeten zijn. En we weten allemaal wat dat betekent: schuren, schuren en nog meer schuren. Hierboven een vergelijking om een idee te geven van een PLA print zo uit de printer (links) en nadat deze print een enkele keer met 100 en vervolgens met 220 schuurpapier onderhanden genomen is. Het verschil is duidelijk, het Innofil PLA dat ik gebruikt heb is namelijk vrij makkelijk te schuren, maar het is op de tweede foto ook te zien dat het resultaat nog niet helemaal glad is en dat er hier en daar nog wat oneffenheden in zitten. Dat kan natuurlijk niet, dus daar gaan we wat aan doen. Verder schuren is een optie, maar dan wordt er uiteindelijk zoveel materiaal weg gehaald dat de uiteindelijke vorm verloren gaat, en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Vanaf hier gaan we materiaal toevoegen in plaats van verwijderen, de grotere oneffenheden werken we weg door ze op te vullen met Bondo Spot Putty, een hele dunnen autoplamuur die makkelijk in de deukjes te duwen is en zelfs een hoop printlijnen onzichtbaar kan maken. De Spot putty kan ook weer eenvoudig opgeschuurd worden waarna het resultaat al stukken beter is.
Nadat het proces van schuren, schuren, spot putty en schuren voor alle onderdelen uitgevoerd is, is het tijd voor de volgende stap, een laagje XTC-3D. Een epoxy die specifiek bedoeld is om 3D prints mooi glad te maken. De epoxy is eenvoudig met een kwastje in een dunne laag aan te brengen op de 3d print waardoor alle overgebleven deukjes en oneffenheden opgevuld worden.
Enkel een laagje XTC-3D aanbrengen is uiteraard niet genoeg, nadat de laag goed uitgehard is is het tijd voor… inderdaad, nog meer schuren. Afgewisseld met af en toe een laagje grijze grondverf om goed te kunnen zien of alles mooi glad geworden is. Maar na een aantal uurtjes met schuurpapier, bondo en XTC-3D in de weer geweest te zijn mag het resultaat er wezen en zijn alle onderdelen klaar voor een laagje verf.
De metalen onderdelen moeten zoveel mogelijk op metaal lijken en daarom gebruik ik hier weer airbrush lak van ALCLAD. Alle metalen onderdelen krijgen een zwart basis laagje ALC-305. Wanneer dat goed gedroogd is krijgen ze allemaal een aantal laagjes Chrome, ALC-107. Er gaan net zoveel laagjes overheen tot het opgedroogde resultaat er naar wens uitziet, glanzend metaal. Niet zozeer heel erg reflecterend chroom, maar duidelijk een glimmende metaalsoort. Daarna krijgen ze allemaal twee laagjes Aqua Gloss lak om de kleur te beschermen tegen slijtage en om de glans nog een beetje extra te benadrukken.
Hoewel bijna alle onderdelen van metaal gemaakt zijn, zijn er toch een aantal die een ander kleurtje krijgen. De ”rubberen” grips worden simpelweg bedekt met een laagje zwarte acrylverf. Een van de knoppen kreeg een laagje metallic rode enamelverf en de connector waar oorspronkelijk de lamp van de flitser in geklikt werd kreeg een likje enamel brons.
Bijna alle onderdelen zijn uit mijn Wanhao Duplicator komen rollen, maar ik heb ervoor gekozen om drie kleine prints in een transparant materiaal te laten printen op een industriële hoge resolutie printer. Eén van de knoppen van het Lightsaber moest namelijk transparant zijn, dus dat was een logische keus, maar de kleine connectors aan de zijkant van het de emitter zijn heel erg klein, prima te printen door de Duplicator, maar het wegwerken van de printlijnen zou min of meer onmogelijk zijn. Ik heb er dus voor gekozen om deze tegelijk in hetzelfde materiaal laten printen. De printer print namelijk niet alleen transparant, maar (zoals op de tweede foto hierboven te zien is) ook op een ontzettend hoge resolutie. Deze onderdelen hoeven niet meer geschuurd te worden, ze zijn direct klaar voor een laagje grondverf waar wat zwarte en koperkleurige verf overheen ging.
De originele lightsaber onderdelen zitten met popnagels aan elkaar, dus dat wilde ik met deze replica ook doen, popnagels zijn in een 3D print echter geen goed idee, die trekken het materiaal zo kapot, dus heb ik gekozen om boutjes te gebruiken die zoveel mogelijk op popnagels lijken.
In de 3D prints heb ik in zowel het bovenste als onderste onderdeel gaten ontworpen die een fractie van een millimeter kleiner zijn dan de diameter van de gebruikte boutjes, zo konden de boutjes zich net goed vast grijpen in het PLA. Ter versteviging heb ik alle onderdelen ook met secondelijm vast geplakt.
Nadat alle onderdelen op hun plek geschoven, geklemd en gelijmd zijn ziet het lightsaber er net echt uit.
Niet slecht al zeg ik het zelf. De D-ring om hem mee aan een riem te kunnen hangen ontbreekt nog, daar zoek ik nog een mooi glimmend stukje ijzerdraad voor dat dik genoeg is om mooi overeen te komen met wat we in de film zien. Wanneer die ring er aan zit is Rey’s Lightsaber compleet af. Maar tot die tijd is het al een object om trots op te zijn. Een nieuw onderdeel in mijn constant groeiende verzameling zelfgemaakte replica’s. Het feit dat ik hem van 3D model tot fysiek eindresultaat helemaal zelf gemaakt heb maakt het uiteraard nog leuker.
Het volgende deel in deze Replica serie gaat niet over een wapen, maar een wat groter object. Voor iedereen bekent, door velen geliefd. In december meer over die build, dus blijf de site in de gaten houden als je benieuwd bent wat er verder nog uit mijn 3D printer is komen rollen.